“Ik was als de dood om mijzelf zichtbaar te maken”
Het begon allemaal lang geleden. Het moment was daar om mezelf zichtbaar te gaan maken. Rondzwervend in de buik van mijn moeder maakte ik mij klaar om er vol voor te gaan.
Ik ervaarde alleen geen warm bad, maar een ijzige kou. Ik was onderweg , maar voelde voor mij anders dan ik me had voorgesteld.
Een paar maanden voordat ik mij als eicel, in de eierstokken van mijn moeder, begon te rijpen, overleed mijn broer, die slechts vijf dagen oud mocht worden.
Nou is het wetenschappelijk bekend dat een moeder al wordt geboren met al haar eicellen (als alles fysiologisch in orde is ).
Heel logisch is het daarom ook dat alles wat een moeder eerder heeft meegemaakt, automatisch terechtkomt bij die kleine wezentjes die in wording zijn.
“Het voelt zo zwaar om te doen alsof”
Ik groei in een bad van rouw en verdriet en neerslachtigheid. Hoewel mijn moeder dit bagatelliseert voor zichzelf, dat het wel mee viel, voel ik zodra ik het erover heb of eraan terugdenk, alleen donkerte en zwaarte. Mijn oudere zus is er al vier jaar als ik mijzelf aankondig dat ik het nu wel welletjes geweest vind om hierin te verblijven.
Doordat het allemaal nogal rap gaat vergeet mijn vader de camera thuis en eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, kan hij deze nog rustig ophalen volgens de verpleegkundige.
Niets is minder waar, ik kom sneller dan de wind ter wereld en wordt direct met spoed weggehaald, mijn moeder achtergelaten in paniek.
Toch niet weer!
Er gebeuren verschillende onderzoeken en allerlei artsen moeten komen kijken. Het is weer niet goed, schreeuwt mijn moeder tegen mijn vader..
Wanneer mijn vader het aparte kamertje betreedt, kijkt hij over de artsen hun schouders en ziet…dat het “maar” een Schisis (hazenlip) is.
“Met plezier zichtbaar zijn”
Wanneer ik na 45 minuten bij mag komen van mijn geboorte, waarin mijn stressniveau inmiddels door het plafond heen schiet, schrikt mijn moeder en kan ze mij op geen enkele manier echt ontvangen.
Dit is niet het beeld van wat een kind hoort te zijn, dit is niet wat ik wil, wat afschuwelijk.. Kinderen en dus ook kleine baby’s voelen alles aan de energie van hun moeder, zowel positieve vibes als negatieve invloeden. Daar lag ik hulpeloos en helemaal van de rel door dat alles wat mij net was “toegefluisterd”
“Ik ben niet goed genoeg”
“Ik moet anders zijn om geaccepteerd te worden”
“Er wordt niet van mij gehouden om wie ik ben”
Dit waren jarenlang mijn overtuigingen.
“What you can acknowledge,
you can change”
Waar het om draait.
Er ontgaat mij weinig en geen enkel detail wordt gemist. Om een zo helder mogelijk beeld te krijgen stel ik vragen die een ander vaak te confronterend vindt om te stellen.
Geef ik treffende inzichten die brengen naar waar je moet zijn. Dus als je graag weg wilt blijven van de verandering, reflectie en om de confrontatie echt aan te gaan, dan raad ik je aan om iemand anders te zoeken die je kan helpen.
Waarom dit wel werkt.
Steeds voor anderen kiezen ontstaat vaak vanuit een verborgen verlangen wat is gemist.
Wanneer het onderliggende gemis wordt gevoeld en volledig gezien mag worden dan is er ruimte voor blijvende verandering.
Met elke nee die tegen de ander wordt uitgesproken betekent een ja tegen jezelf en je eigen behoeften.
To know me better
Mijn brein maakt van bijna elk privégesprek iets dubbelzinnigs in mijn hoofd.
De zin: “dat zei mijn man ook gisterenavond” vindt daardoor via mijn lippen vaak de weg naar buiten.
Wanneer ik mensen in mijn omgeving heb die alleen maar negatief kunnen praten, vermijd ik die acuut. (hoewel ik daar zelf ook “schuldig” aan ben.
Wanneer ik kleren koop, deze vaak tweedehands zijn en ik met mijn zoon in de kringloop shop. Inmiddels moet ik stoppen met kopen omdat het thuis ook bijna een kringloop winkel lijkt.
Ik ben geboren met een Schisis…een wat? Een hazenlip en moest daar 19 operaties voor moest ondergaan.
Op jongere leeftijd kon ik goed turnen en wanneer ik nu op de fiets stap bijna al een spierverrekking op loop.
Ik ben moeder en bonusmoeder en post de kinderen onherkenbaar op mijn sociale media omdat ze zelf de keuze mogen maken of ze online te zien zijn.
Ik heb 10 jaar moeten leven met een glutenintolerantie en door een behandeling van een alternatieve behandelaar gelukkig alles weer kan eten en drinken.
Huishoudelijke klusjes zijn mijn minst favoriete tijdsbesteding. Ik maak ze aantrekkelijker met een podcast,luisterboek of muziek in mijn oren,maar doe vooral steeds kleine taken tussendoor om het voor mijzelf leuk te houden.
Dat vervelende welbekende kaboutertje dat steeds weer elke 4 weken mijn bureau heeft volgelegd met allerlei papierwerk en ik het dan weer moet opruimen. Spoiler: Dat kaboutertje ben ik zelf.
Ik vind het gaaf om mij in te leven in een ander karakter, vandaar dat ik bij een musical gezelschap ben aangesloten en we ook drie uitvoeringen doen per jaar in het theater
Heb je een vraag of wil je graag iets kwijt.
Laat hiernaast je naam en emailadres achter en je vraag. Dan ontvang ik die in mijn inbox.
Je kunt mij ook een DM sturen via instagram op @jolandakeff